تحلیل و سطح‌بندی پتانسیل‌های اکوتوریسم و تأثیر آن در توسعه پایدار، با استفاده از مدل چند متغیره topsis منطقه موردی:استان مازندران

صنعت گردشگری به ویژه بوم‌گردی، به عنوان رویکردی جدید برای توسعه هم زیستی انسان و طبیعت، به منظور بهره‌وری اقتصادی، امروزه درتوسعه مناطق جایگاه چشمگیری یافته است.استان مازندران به سبب طبیعت بکروزیبا، در این راستا از مزیت قابل توجهی برخوردار است.هدف از این مطالعه معرفی استان مازندران به عنوان یکی از قطب‌های طبیعت‌گردی می‌باشد. یافته‌های تحقیق حاکی از توانایی‌های این منطقه در زمینه صنعت نوپای اکوتوریسم از جمله موقعیت جغرافیایی خاص خود و داشتن آب و هوایی مطبوع به ویژه درفصل بهار و تابستان و بهره‌مندی از مناظر چشم ‌نواز طبیعی، ظرفیت تبدیل شدن به یکی ازقطب‌های طبیعت‌گردی ر ادارا می‌باشد .مانع اساسی و ضعف بزرگ در راه رسیدن به این هدف، به تعدد تصمیم‌گیران، مسائل مدیریتی و ضعف در زیرساخت‌ها برمی‌گردد. هدف اصلی این پژوهش شناسائی و تحلیل جاذبه‌ها و شناخت قابلیت‌های اکوتوریسم استان مازندران در شاخه‌های گوناگون این صنعت و سپس سطح‌بندی استان بر اساس9 شاخص اصلی جهت جذب اکوتوریست می‌باشد.روش تحقیق در این پژوهش، بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت، توصیفی و موردی می‌باشدکه ضمن جمع‌آوری اطلاعات اکوتوریسم استان و دسته‌بندی آن، توسط  مدل TOPSIS به سطح‌بندی توانمندی‌های استان پرداخته شده است.بر اساس امتیاز نهائی تاپسیس از لحاظ توان‌های اکوتوریسم شهرستان‌های )ساری، چالوس، سوادکوه، رامسر، نور)در سطح خوب و شهرستان‌های )جویبار، نوشهر، نکا، قائم‌شهر(در سطحی ضعیف قرار گرفته‌اند. نتایج حاصله در این پژوهش بیانگر آن است که در اکثر موارد، استان از لحاظ شاخص‌های اکوتوریسم در وضعیت خوبی قرار گرفته است